Mec-art

Mec-art

Jest to kierunek artystyczny powstały w latach sześćdziesiątych XX wieku, którego głównym założeniem jest wykorzystanie nowoczesnych technologii – płyt obrazowych, technik fotograficznych, wideo, holografii, komputerów, technik laserowych czy serigrafii. Pojedyncze działania tego typu prezentuje się bezpośrednio przed publicznością, skupiając się jedynie na działaniu technicznym.

Niektóre z tych technik (na przykład taśma filmowa) pozwalają na nieograniczone reprodukowanie dzieła, co prowadzi do weryfikacji idei oryginalności i niepowtarzalności dzieła sztuki. Należy wiedzieć, że jednym z twórców zainteresowanych tematem reprodukcji sztuki był A. Jacquet, który od 1964 roku zajmował się powielaniem w technice serigrafii zdjęć i ich wycinków. Technik tych używali także M. Snow, A. Warhol. Inny przykład to działalność N.J. Paika, który używał w obecności widzów syntezatorów, które dowolnie deformowały obrazy telewizyjne i wideo.

Innym znanym twórcą mec-art jest J. Seawright, autor tzw. baletów elektronicznych. Należy wiedzieć, że środki techniczne używane w mec-art pozwalają na dokumentowanie innych kierunków sztuki współczesnej Polski. Przedstawiciele mec-art to: A. Lachowicz, Z. Dłubak, I. Pierzgalski, ugrupowanie artystyczne Warsztat.

Mec-art
Przewiń na górę